Piratas na Costa da Morte

...A sacudida dunha onda derrubou ao corsario sobre a cuberta e, por un instante, tivo a sensación de precipitarse cara ás profundidades. A borrasca desencadeábase por encima da súa cabeza, e ás veces, lanzaba ao chocar contra o aparello un longo ouvido que lle fixo tremer de pes a cabeza. O mastro golpeouno na súa caída, espertándoo bruscamente do seu soño..., logo fíxose un intervalo e contemplou no silencio das augas un lóstrego, que iluminou por un instante a lonxanza, e alí estaban Fisterra, Corcubión, Cee, os montes celtas do Pindo... conseguirao, alí estaba, oíu o estrépito dos rompentes da preamar, mentres o vento do oeste sopraba sen cesar.

O desmantelado casco desaparecía na mar, a proa xa enfilaba ao ceo, aquel ceo que tantas veces estudara para guiarse por este mar que agora o quería tragar. No seu delirio no medio do temporal, cando adiviñou que o ceo se xuntaba coa mar, oíu unha voz no medio da tormenta que dicía "¡Jack Rakman, es o máis grande!".

Aí dorme O Delfín de Cedán coas súas adegas alagadas pola auga cheas de tesouros e de esqueletos de piratas, aqueles piratas que Jack Rakman non deixou saír a cuberta pois el só era capaz de vencer aquel temporal...

Piratas na Costa da Morte
X.G

O Ara Solís

"De seguro, foi profundo o acoro e a pavura que infundiu aos antigos a visión que experimentaron ao chegar a estas terras, lugares nos que só se ollaba un infindábel mar no que se mergullaba o sol, como se o océano o devorase, ao tempo que se escoitaba un fondo laio, crenza que aínda hoxe comparten algunhas xentes desta finis terrae.

A lenda da Ara Solis, quizais de orixe grega, refire que o pobo caldeo, que adoraba o sol, decidiu un día buscar o escondrixo do astro durante as horas da noite. Abandonando o seu país, os caldeos comezaron o seu camiño cara a Occidente. O derradeiro lugar ao que chegaron foi Galiza, onde se decataron de que o mar lles impedía continuar, ó mesmo tempo que descubrían que o Sol se afundía no océano. Convencidos de que entre as augas pasaba o astro adorado as horas da noite e abraiados perante aquel prodixio, decidiron construír naquelas terras un altar ao que puxeron de nome Ara Solis."

Fonte: http://www.blogoteca.com